Bidang kritikan sastera di Malaysia tidak bergerak seiring dengan bidang sastera yang lain. Menurut Kassim Ahmad (Foto), kritikan di Malaysia bermula pada tahun 1950-an (Rahman Shaari,1988:1). Berasaskan pandangan Kassim, ternyata, bidang kritikan muncul 30 tahun terkemudian berbanding dengan perkembangan penciptaan karya kreatif yang sudah bermula pada tahun-tahun 1920-an lagi.Wong Seng Tong (1973) pula berpendapat, kritikan sastera di Malaysia bermula pada tahun 1935 dengan merujuk kepada tulisan Keris Melayu. Pendapat Wong Seng Tong dan Kassim Ahmad masih boleh dibahaskan, kerana terdapat jutga pandangan-=opandangan lain yang dikemukakan oleh sarjana Melayu seperti Hashim Awang, Ungku Maimunah Tahir.
Pandangan Hashim Awang dan Ungku Maimunah (dalam Rahman Shaari,1988:7) terhadap ruang yang boleh diguna pakai bagi menjelaskan sebaik mungkin jenis-jenis tulisan yang pernah dihasilkan oleh tokoh-tokoh sastera Melayu pada awal abad ke-20 yang boleh dikategorikan sebagai kritikan. Sebagai satu bidang baharu di negara ini, kritikan sastera bergerak agak perlahan berbanding sastera kreatif, namun demikian, menurut Hashim Awang, perkembangan itu tetap bertenaga untuk melahirkan riak gelombang yang dapat membentuk tahap-tahap khusus dengan penonjolan ciri-ciri tersendiri (Hashim Awang,1997:102).
Berpandukan kepada tulisan Hashim Awang (1997), kritikan sastera Melayu dapat ditelusuri kepada tiga, tahap yang penting iaitu tahap sebelum perang Dunia Kedua, tahap sebelum kemerdekaan dan tahap zaman kemerdekaan. Pembahagian tiga tahap perkembangan ini tidaklah mutlak sifatnya, kerana perkembangan terkini bidang kritikan sastera ini sentiasa relatif kepada perkembangan-perkembangan terbaharu dalam sastera negara. Berasaskan kepada perkembangan baharu dalam bidang kritikan sastera Melayu di Malaysia boleh dibahagiakan kepada empat era perkembangan, iaitu era sebelum perang dunia kedua, era sebelum merdeka, era selepas kemerdekaan dan era pemantapan.
No comments:
Post a Comment