Dalam kajian akademik, teori ialah satu kerterangan tentang suatu realiti yang wujud dalam bentuk abstrak. Menggunakan teori untuk diaplikasikan terhadap teks bermakna pengkaji mengambil pendekatan deduktif dalam kajiannya. Yakni menggunakan teori ke atas data (teks). Kajian seperti ini lazimnya bukan bertujuan untuk menghasilkan teori baharu, tetapi untuk mengesahkan realiti yang wujud secara absrtak itu terhadap data yang sedia ad dalam teks.
Pendekatan deduktif ini amat popular dalam kalangan pengkaji dalam bidang kesusasteraan Melayu. Pengkaji memilih teori-teori yang sedia ada yang difikirkan sesuai dengan tujuan kajian untuk diaplikasikan ke atas teks. Teks adalah sumber data yang tersedia ada. Jadi, berasaskan idea teori, teks dianalisis untuk menemukakan signifikasinya. Contohnya, pengkaji ingin mengkaji unsur-unsur Islam dalam puisi Melayu moden. Teori yang sesuai digunakan sebagai kerangka konsep/teori ialah teori Takmilah, teori Pengkaedahan Melayu, teori Estetika Bersepadu, teori An-Nur al-Ghazali dan sebagainya. Berpandukan permasalahan dan tujuan kajian, pengkaji tentunya berupaya menemukan unsur-unsur keindahan dalam teks puisi Melayu moden (yg dipilih pengkaji) berdasarkan idea teori-teori tersebut. Kajian seperti ini pernah dilakukan oleh Ahmad Kama Abdullah (Kemala) yang mengkaji unsur-unsur Islam dalam puisi Melayu moden di peringkat sarjana dengan menggunakan teori keindahan An-nur al-Ghazali. Demikian juga kajian oleh Samsina Abdul Rahman yang mengkaji unsur-unsur tasauf dalam puisi-puisi Melayu moden menggunakan idea teori `Takmilah janaan Shafie Abu Bakar.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment